tweede reisverslag
Blijf op de hoogte en volg Agnes
12 September 2016 | Namibië, Lüderitz
Vandaag vertrekken we uit Kaapstad richting de Ceder bergen. De vertrektijd werd iets later want de truck kon de parkeerplaats van het hotel niet af er stond een kleine witte Opel corsa in de weg. Er overheen rijden was geen optie. De eigenaar was nergens te bekennen dan maar de verkeerspolitie gebeld zodat de Opel werd weg gesleept. De truck bevrijd
Langs de kust Kaapstad uit en de Tafelberg lag weer in de wolken. We hebben echt geluk gehad gisteren. Onderweg gestopt om inkopen te doen in een winkelcentrum met de naam Table View. Het uitzicht was er alleen niet.Wat lekkers gekocht voor de komende twee dagen en de kok heeft ook ingekocht want vanaf vanavond begint hij met koken voor ons.
Geluncht bij Mrs. Bean waar het menu zowel in het Afrikaans als het Engels was. Op het menu stond ook afval hier hebben we een tijdje over moeten nadenken maar na het Engelse menu te hebben bekeken waren we eruit. Afval staat voor orgaanvlees een zeer toepasselijk woord als je erover nadenkt. Toch maar eenn heerlijk broodje kip met mayo gegeten. Na de lunch weer op weg want anders komen we nooit aan in de Ceder bergen. Natuurlijk onderweg een fotostop van het landschap. Op een gegeven moment van de hoofdweg af en verder over een onverharde weg naar Sandrif resort waar we na een uur hobbelen eindelijk aankwamen. Toen begon de stoelendans of eigenlijk de huisjesdans wie ging bij wie in een huisje. Elk huisje heeft namelijk twee slaapkamers met een woonkamer en badkamer. Maar het loste zich zoals altijd vanzelf op.
Er was nog genoeg tijd en zon voor een kleine wandeling naar het Maalgat, hier kon ook gezwommen worden dus bikini mee. De wandeling was niet moeilijk en binnen het half uur waren we er. Ondanks het koude water toch even er in het water was zeker niet warmer dan 10 a 15 graden. We zijn er ook maar met z'n drieën in geweest.
Terugbij de huisjes werd het snel kouder niet gedacht dat het zo koud kon worden in Zuid Afrika. Gelukkig pasten we met z'n allen in een het huisje van Marius en Sipke waar door Enoch een heerlijk diner werd klaargemaakt. Was nog een gezellige avond zo.
Dag vijf: de Ceder bergen
Vannacht was het echt koud en ook vanochtend met z'n allen binnen ontbeten. Vandaag staat er een wandeling in de Ceder bergen op het programma voor de ochtend. We worden met de bus naar het beginpunt van de wandeling naar het Maltezer kruis gereden. De wandeling begon rustig aan over een breed pad maar het duurde niet lang of het pad werd smaller en steiler. Het betere klimen klauteren werk zeg maar. Dus veel naar de grond kijken waar je loopt. Op zulke momenten denk ik dan wel waarom doe ik dit ook alweer. Vooral als er na elke bocht weer een stuk omhoog klauteren komt. Maar als je dan het mooie uitzicht om je heen ziet dan geniet ik daar van. Ook het moment na twee uur lopen en klauteren met zon, bewolking en flinke wind dat je dan de rotsformatie ziet die het Maltezer kruis heb ik het toch maar weer gedaan. We zijn nog doorgelopen over gelukkig vlakker terrein want er zouden rotsschilderingen zijn na 30 minuten waren we er nog niet en de wolken kwamen meer naar beneden zijn we omgekeerd en aan de terugweg begonnen. Dezelfde weg terug maar nu naar beneden. Dit gaat wel iets sneller, ik hoef dan niet zo vaak uit te rusten. Wel onderweg een keer gevallen over een heel klein rot steentje. Maar de schade viel mee. Het werd in de middag wel al blauw op mijn knieën.
Terug bij de huisjes had Inok een heerlijke lunch voorons klaar staan. Weer binnen gegeten want het was bewolkt en de wind werd harder. Heb de middag lekker rustig aan gedaan en wat gelezen. Het weer werd er niet beter op op een gegeven moment zelfs even miezerde regen. De avond weer heerlijk gegeten met vlees van de braai. Ook was er wijn van de wijnboerderij die bij het resort hoort. Uitgekozen door degene die in de middag naar de wijnproeverij waren geweest. Werd een gezellig avond met 18 man in een huisje voor zes.
Dag zes: van de Ceder bergen naar Noorder Oewer in Namibië.
Vandaag een lange dag voor de boeg dus om zeven uur aan het ontbijt en alles wordt weerin de truck geladen. De eerste 47 kilometers gaan over de onverharde weg terug naar de snelweg. De rest van de dag is gevuld met rijden, een paar keer wachten bij wegwerkzaamheden, de lunch en inkopen doe. De lunch was in een ouderwets restaurant in Springbok met schilderijen en foto's aan de muur. Wel erg lekker geluncht.
De grensovergang van Zuid Afrika naar Namibië stelde niet veel voor en heb nu weer wat stempels in mijn paspoort.
Van hier naar het kampeerterrein was een half uurtje en we kwamen tegen zessen aan. Dus genoeg tijd om onze tenten op te zetten voor het donker werd. Na instructies hoe dit eigenlijk moet gelukkig hoeft alleen de binnentent op omdat het hier nu toch niet regent. We staan aan de Oranje rivier de grens tussen Zuid Afrika en Namibië. Het is wel meteen aangenamer nu we richting het noorden zijn gereden. We hebben heerlijk buiten kunnen eten en praten.
Dag zeven: Van de Oranje rivier naar Fish River Canyon.
Vanochtend vroeg op en om zeven uur de tenten weer afbreken en opruimen. Tijd voor het ontbijt en op weg maar weer. Langs de Oranje rivier liggen veel wijnboerderijen, hier werken veel mensen uit heel Namibië. Alleen de hutjes waar ze in wonen stellen niet veel voor. Deze zijn van riet of plaatijzer gemaakt. De wijnboeren zorgen niet goed voor hun werknemers als je dat ziet.
Hoe verder je van de rivier komt hoe droger het landschap wordt en hoe meer stof er ook in de truck naar binnen komt. Vooral als de asfalt weg stopt en het vanaf hier voor twee dagen alleen maar onverharde wegen zijn. Als je dan stopt in het Ai Ais nationaal park is dit net een oase. In deze oase zijn hete bronnen en ook een spa waar je kunt badderen in het warme water. Dus maar even een tijdje in het bad gelegen veel meer is er niet te dosn. Hier hebben we geluncht en een uurtje na de lunch doorgebracht voordat we verder gaan naar onze camping in Hobas dichtbij de Fish River Canyon. De zon schijnt uitbundig en het wordt steeds warmer. Na nog een uurtje rijden zijn we op onze bestemming. Onderweg zien we onze eerste Oryx bok.
Op de camping gaat het opzetten van de tent als sneller en zitten we al snel op een stoeltje in de schaduw met wat te drinken. Hier is net even tijd voor want dan is het opnieuw in de truck op weg naar de Fish River Canyon voor de zonsondergang. Onderweg zien we nog een struisvogel. We lopen drie kilometer langs de Canyon die 161 kilometer lang, 24 kilometer breed en 550 meter diep. Bij het uitzicht platform staat de truck en Colin en Siya hebben op een van de picknicktafel die er staan wat snacks en drinken neergezet. Onder genot van een wijntje enwat lekkers wachten we op de zonsondergang die mooi is maar heel snel voorbij. Na de afwas en het opruimen gaan we in sneltreinvaart terug naar de camping zodat we niet helemaal in het donker hoeven te rijden. S avonds natuurlijk weer een heerlijke maaltijd gehad en maar eens vroeg naar bed na eerst al het stof weg gedoucht te hebben.
Dag 8: Van Fish River Canyon naar Luderitz.
Er komt al routine in wat er moet gebeuren als we kamperen. Eerst de tenten opruimen, ontbijten, met z'n allen afwassen en opruimen en dan op weg. We vertrekken op tijd en gaan eerst langs het Canyon Roadhouse waar ze binnen en buiten allemaal oldtimers hebben staan. Leuk om te zien ook al heb ik weinig met auto's.
Van hier is het nog een uur over de onverharde weg naar de snelweg. Onderweg zien we wat springbokken. Struisvogels en Oryx bokken. Ze zijn alleen te ver weg voor een goede foto. Terug op het asfalt gelukkig meteen minder stof. In Aus stoppen we om te tanken en belangrijker voor een toiletstop. Na drie en een half uur echt wel nodig. Net buiten Aus stoppen we om te lunchen. We helpen Inok met het maken van de salade. Er staat nu weer meer wind wat ook wel klopt want we komen steeds dichterbij de kust. Na nog een uurtje zijn we dan in Luderitz, het hotel heeft uitzicht op de oceaan. Het eerste wat ik heb gedaan is onder de douche al dat stof van me af te spoelen. Nu even zitten in lounge met uitzicht op de oceaan.
Dag 9: dagtocht door het Sperrgebiet.
Vandaag met zes mensen van de groep en twee anderen op pad met drie 4x4 auto's in het Sperrgebiet dat loopt van Luderitz helemaal tot de monding van de Oranje rivier. In dit gebied mag je niet komen zonder speciale toestemming er wordt namelijk door de Handel diamanten gewonnen. Op de hele dag zijn we dan ook maar twee andere auto's tegen gekomen, alle twee van het mijn bedrijf. Voor de rest is er niemand. Er stond wel een beste wind maar gelukkig scheen de zon ook.
We zijn begonnen met het melden bij het mijnbedrijf dat net naast det spookstad Kolmanskop ligt dat in 1956 werd verlaten. Hiervoor werd er vanuit deze plaats veel diamant gewonnen. Van hier echt naar het Sperrgebiet waar we door een hek gingen dat op afstand wordt bekeken via camera's. Je mag niets mee nemen vanuit het gebied. Het isheel onwerkelijk om zo'n hele dag door dit gebied te rijden van verlaten gebouw naar verlaten dorp. Onderweg zie je aan de hopen achtergelaten steentjes waar diamant gewonnen is. Op het moment wordt er nog steeds gemijnd. Hier mochten we natuurlijk niet komen. We hebben geluncht in Pamona ook een verlaten spookstad. Het is vreemd om daar rond te lopen tussen de huizen, de kegelbaan, de school en de begraafplaats. De 4x4 auto's kwamen goed van pas want soms was de weg meer zand dan onverharde weg.
Van hier zijn we naar de kust gereden onderweg een Springbok gezien en hier met uitzicht op de Bogenfeld boog in de oceaan koffie gedronken vanuit de achterklep van de auto.. Op de terugweg nog door het volgende spookstadje Bogenfeld gereden. Het begon steeds harder te waaien en we reden dan ook door het zand heen, blij dat we niet meer hoefden uit te stappen tot we bij het hotel waren. Al met al een bijzondere ervaring.
-
12 September 2016 - 19:26
Elma:
Hoi Aggie, wat heb je toch al veel gedaan en beleefd zeg in zo'n korte tijd! Het is maar goed dat je het allemaal zo gedetailleerd beschrijft, dan weet je straks tenminste wat je allemaal gezien en gedaan hebt:-)
En ik vond mijn uitje naar de Euromast al bijzonder! De hoogte valt op zich wel mee maar het beklimmen van de trappen waarvan de treden open zijn viel me niet echt mee. Een heerlijke lunch op het 1e platform en daarna de Markthal nog even bezocht. Erg leuk en veel lekkers!!!!
Voor de rest gaat het hier goed hoor. Ma moet morgen naar de tandarts, ik ben benieuwd....
Je krijgt van iedereen hier de groeten en dikke zoenen.
Elma -
13 September 2016 - 14:07
Joke Balkenende :
Ha Agnes, gaaf man! Wij zitten op Curaçao en hebben de Christoffel berg bedwongen. Auto gehuurd en 't eiland verkend. Vanmiddag weer terug naar Nederland. Heb je nog rare beesten gegeten? Wij hebben Leguaan geproefd , weer een beest afgevinkt van de lijst hi hi .ik kijk uit naar je volgende verslag..knufs -
13 September 2016 - 18:53
Ingrid:
Hey Agnes,
Zo leuk om te lezen zeg, wat maakt je toch weer veel mee!
Grappig ook dat het in Nederland warmer is dan in Afrika haha. Ben al benieuwd naar je foto's!
Hier alles oke, puffen in de warmte en gewoon werken en werken.
Kijk al uit naar je volgende verslag!
Knuffel Ingrid
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley