Tweede reisverslag Peru

Dag 7 van Arequipa naar Cabanaconde. 

Vandaag gaan we weer verder de Andes in en dus ook hoger. De laatste twee nachten hebben we in Arequipa kunnen wennen aan 2325 meter hoog. Je merkt gelijk dat het traplopen wat meer inspanning kost op deze hoogte. We gaan vandaag naar Cabanaconde dat op 3280 meter ligt. Hier blijven we ook twee nachten dit omdat je voor elke 1000 meter die je stijgt zeker twee nachten moet nemen om te wennen aan het hoogteverschil. 

We vertrekken om 8 uur uit Arequipa en hebben zowat een uur nodig om de stad uit te komen, ook hebben we een tweede gids voor deze dagen, Onorio afgekort Ono. We verlaten de stad en beginnen met stijgen onderweg komen we Vicuna's tegen, je hebt lama's, alpaca's en dus Vicuna's. Gestopt om foto's te nemen, ook van het prachtige landschap. Na een half uurtje stoppen we voor thee. We zitten nu al op zowat 4000 meter, heb er niet erg veel last van alleen je bent eerder buiten adem. We gaan namelijk naar 5000 meter omdat we een pas over moeten. Onderweg nog even gestopt om alpaca's en lama's van dichtbij te zien en te aaien. 

De stijging naar 5000 meter hakte er behoorlijk in, ook al zijn we niet gestopt bovenop de pas maar meteen doorgereden, zodat we ook meteen weer daalde. Ik en ook anderen hadden er flink last van de rest van de dag. Ik had het vooral warm en kreeg hoofdpijn. Onderweg twee keer gestopt zowel voor het uitzicht als voor wat frisse lucht omdat het in de bus erg warm was. De airco kon niet aan omdat de motor van de bus dit niet aankan. Het was tijd voor de lunch maar ik heb samen met iemand anders eerst even op de bank in het restaurant gezeten omdat we alle twee toch wel wat hoofdpijn hadden en het ook erg warm hadden. Toch nog wat gegeten daarna zoveel mogelijk gedronken. Het is toch vreemd hoe je lichaam omgaat met zo'n verschil in hoogte. De laatste twee uur van de busrit nog een aantal keer gestopt voor het echt indrukwekkende landschap van de vallei en later de canyon waar we drie dagen blijven. 

Eenmaal bij het hotel eerst maar even op bed gelegen dit hielp wel wat maar mijn hoofdpijn was nog niet weg. Toch maar wat ingenomen en gaan eten met z'n allen in het hotel. Het eten ging er een beetje tegen heug en meug in maar daarna ging het wel beter met me. Hebben met een aantal nog gekaart, hartenjagen en heb zowaar gewonnen. Nu lekker gedoucht en zo slapen morgen gaan we hopelijk Condors zien.

Dag 8: Cruz del Condor,

Vandaag om 7 uur op en tegen 8 uur zijn we met de bus vertrokken richting de plek om de Condors te zien. Ik heb nog steeds dan wel en dan weer geen hoofdpijn dus in de bus heeft Daniël met een vingermeter gekeken hoe mijn zuurstof gehalte was. Dit was prima zo rond de 95 procent dus kon gewoon een pijnstiller nemen en beetje rustig aan doen.

Op de plek van bestemming aangekomen stonden er al een heleboel mensen en we hebben wel condors gezien maar waar ik stond kwamen ze minder dichtbij over. Dus na een uurtje met z'n allen besloten om nog een half uurtje te blijven. Zijn toen wat verder gelopen en ze hier toch nog van dichtbij gezien. Een machtig gezicht. Van hier met de bus naar het beginpunt van de wandeling, heb heel wijs besloten om het eerste deel niet mee te gaan. In plaats hiervan zijn we met z'n vieren, Daniël en de buschauffeur opgehaald door de eigenaar van ons hotel en hij heeft ons naar zijn andere hotel gereden dat aan de rand van de kloof staat. Van hier een schitterend uitzicht op de kloof en ook nog condors gezien. Na een kopje thee zijn we met de auto weer naar de bus gebracht om met de bus naar de lunchplek te rijden waar de anderen naar toe zijn gewandeld. Samen geluncht en ben het tweede stuk naar het hotel meegelopen. Dit ging prima en bergaf. Onderweg nog meerdere condors gezien en eentje vloog vlak over onze hoofden heen. Terug in het hotel gedoucht en even gekaart. Nu even uitrusten en straks eten. Weer heerlijk gegeten, de briefing voor morgen en nog even nagekletst. Er staat morgen een wandeling bergop op het programma, ik heb besloten om dit niet te doen ik begin net een beetje te wennen aan de hoogte en denk dat het verstandiger is om het rustig aan te doen. Nu lekker slapen. 

Dag 9: naar Chivay,

Vandaag om 8 uur vertrokken richting Chivay. We zijn gestopt aan het begin van de kloof om foto's te nemen. Hierna door naar het dorpje Maca waar we cactusvijgen sap hebben geprobeerd. De cactusvijg zelf is erg zuur maar het sap is lekker daar zit suiker in. Ook nog de kerk bekeken en gewoon het straatleven. Hierna de mensen die gingen wandelen afgezet bij het begin van het wandelpad. Daarna met de bus verder naar Chivay naar het hotel. Daniël had geregeld dat we al onze kamer in konden. Dat was wel lekker, even spullen opgeborgen en met het thuisfront geskyped. Hierna met Angelie naar het centrum van Chivay gelopen. Hebben eerst op een balkonnetje aan het centrale plein lekker een cappuccino gedronken. Over het marktje gelopen en hebben nog wat foto's gemaakt van de vrouwen met hun prachtige kleding. Toen was het tijd voor de lunch en we zaten nog niet op de veranda van een restaurantje aan het plein toen eruit de kerk een processie vandaan kwam met dansers, fanfare en natuurlijk het schilderij van de heilige van de kerk dat werd mee gesjouwd. We zaten op de eerste rang want de processie kwam langs ons restaurantje en bleef daar ook staan bij het altaar dat ze hadden neergezet. Dit werd gezegend en terwijl we onze lunch kregen konden we hele mooie foto's nemen. Toen wa het tijd om terug te lopen naar het hotel omdat we om 2 uur met de bus de anderen gingen ophalen om dan door te gaan naar de hete bronnen. Het begon te regenen tegen de tijd dat we met de bus weg gingen, gelukkig hadden de wandelaars allen de laatste 10 minuten regen. Want terwijl wij op hen stonden te wachten begon het te onweren en te waaien. Zijn heerlijk een uurtje naar de warm waterbron geweest. Terug in het hotel rustig aan gedaan we zitten nu weer hoger namelijk op 3800 meter. In de avond heerlijk gegeten in het hotel en nog even gekaart. Morgen weer vroeg op.

Dag 10 van Chivay naar Puno,

Vandaag is weer een reisdag we gaan om 8 uur op pad en zijn als het goed loopt tegen half vijf in Puno bij het Titicaca meer.

Om de vallei uit te komen moeten we weer de pas op 4910 meter over, nu stoppen we er om foto's te maken van alle vulkanen die rond om de Colca vallei liggen. Er is er eentje actief en deze spuugde dan ook flink wat rookwolken uit. Nu geen last meer van de hoogte begin al wat te wennen. Alleen merk ik het wel aan mijn ademhaling, als je een stukje loopt dan ben je veel sneller buiten adem. De volgende stop is bij het restaurant waar we ook op de heen weg thee hebben gedronken voor een kopje thee en om een sandwiches voor de lunch te kopen. Onderweg komen we namelijk niet veel tegen.

Net voor de lunch stoppen we bij een meertje waar flamingo's zitten, deze kwamen hier eerst alleen om te overwinteren maar zijn er nu het hele jaar door. Hierdoor zijn ze niet meer zo roze. We lunchen bij een volgend meer waar wat bankjes staan, het zonnetje schijnt maar de wind is fris. We rijden door naar de graftorens van de Inca's en Colla's cultuur, dit ligt aan een meer. We worden hier door een lokale gids rondgeleid. Hij zei we lopen langzaam maar wat hij langzaam noemt is voor mij op 4000 meter toch nog iets te snel. Maar het bekijken van de torens was erg interessant. Van hier was het nog een uurtje rijden naar ons hotel en we waren er tegen kwart voor vijf. We nemen afscheid van onze chauffeurs en de grote bus. Morgen gaan we het Titicaca meer op. We nemen niet veel mee de grote bagage blijft achter in het hotel. 

Dag 11 Titicaca meer,

Vandaag om 8 uur op weg naar de haven, we gaan er heen in fiets taxis. Dit kan omdat het heuvel af gaat. Het is leuk om eens niet met een bus ergens heen te gaan. Eenmaal bij de haven kopen we wat spulletjes zoals rijst, suiker, bloem en lucifers voor de gast gezinnen waar we een nachtje blijven. 

We hebben een eigen boot en varen hiermee in een half uurtje naar de Uros eilanden, de beroemde riet eilanden van het meer. We zijn op tijd wat lekker is want het is echt toeristisch. We krijgen uitleg over hoe de eilanden worden gemaakt en mogen even rondlopen. Dan worden we met een boot van riet over gezet naar een van de 90 andere riet eilanden waar we wat kunnen drinken. Van hier is het ongeveer tweeënhalf uur varen naar Amantani, het eiland waar we gaan slapen. Dit is geen riet eiland. Op het eiland aangekomen worden we bij drie gezinnen onderverdeeld. Dit wordt door de gemeenschap op het eiland geregeld zodat iedereen op het eiland hiervan mee profiteert. De huizen staan gelukkig niet ver weg van waar we van de boot afstappen. Maar 10 minuten weg, een klein stukje omhoog. Ik slaap bij Lilian en haar zoontje Tiago. Samen met drie anderen van de groep. Ook wonen haar opa en oma bij haar. We krijgen lunch en praten wat met Lilian, gelukkig spreekt ze Spaans. Samen komen we een heel eind. Sommige van ons helpen met de afwas en anderen van de groep waaronder ook ik helpen met het omploegen van een stuk akker. Hierna lopen we naar het dorp toe, waar een aantal eerst gaan voetballen. Tijdens het wedstrijdje doen er ook een aantal mannen van het dorp mee. Was even gezellig. Van hier lopen we door om op een mooi plekje de zonsondergang te zien. We waren net op tijd. Terug in het dorp in de enigste bar even wat gedronken. Chocolademelk met Baileys. De bar is van de man van een van onze gastvrouwen, of mama's. Nu noemen wij Lilian geen mama omdat ze pas 23 jaar is. De terugweg gaat in het donker maar met hoofdlampen en zaklampen gaat dit prima. Er is namelijk geen elektriciteit op het eiland. Hierdoor kun je de sterrenhemel wel heel goed zien.

Terug bij ons logeeradres eten we met z'n allen in het huis van Lilian. Na het eten helpen we met de afwas en zitten nog even met de familie in de keuken. Om 9 uur is het bedtijd ze gaan hier vroeg naar bed. Ze staan dan ook alweer vroeg op.

Dag 12 Titicaca meer,

Om kwart voor zeven zitten we al weer aan het ontbijt. Tijdens het ontbijt geven we de spullen die we gisteren hebben gekocht. Na het ontbijt wordt iedereen in kleding van het eiland gehesen en gaan we met ons gastgezin op de foto. Hierna worden we naar de boot gebracht en is het tijd voor het afscheid. Ik vond het een leuke ervaring om zo een dagje bij de lokale bevolking door te brengen. 

We gaan met de boot naar Taquile het volgende eiland een uurtje varen, er zijn wat meer golven op het meer dus ons bootje gaat wat meer op en neer. Op dit eiland is het iets anders geregeld. Hier is het zo dat alle dorpen samen een gemeenschap vormen waar binnen alles gedeeld wordt. Als je het eiland bezoekt kun je wandelen en daarna wordt er gezegd bij welke familie je eet en uitleg krijgt over alles op het eiland. Iedereen serveert hetzelfde eten en en het kost overal hetzelfde. We wandelen een stukje over het eiland, het is hier wel erg steil. De groep wordt opgesplitst in degene die wat langer willen wandelen en degene die het rustig aan willen doen. Ik ga het rustig aan doen, heb vandaag een beetje last van de hoogte. Wij lopen rustig naar het restaurant en wachten daar op de anderen. Na de uitleg en het eten lopen we naar de andere kant van het eiland waar de boot al weer ligt. Na een uurtje of drie varen zijn we weer in Puno. Na even gedoucht te hebben een stukje door het centrum gelopen naar de kathedraal en het plein. Nog wat gedronken en in de avond met z'n allen naar een muziek en dansvoorstelling geweest waar je ook kon eten. Morgen weer vroeg op pad naar Cusco.