tweede reisverslag Suriname

Dinsdag dag 4: Rondkijken in Paramaribo.
Vandaag op pad geweest met Micheline, Henk en Hubert om het centrum van Paramaribo te verkennen. Gelukkig zitten we niet zo ver van het centrum dus kunnen we alles lopend doen. We gaan eerst naar de centrale markt. Altijd leuk om over heen te lopen. Je hebt snel een praatje met mensen en als je vraagt wat iets is krijg je niet alleen te horen wat het is maar ook of het lekker is en waar het allemaal goed voor is.
Vanaf de markt zijn we naar de basiliek gelopen met een stop bij het postkantoor om kaarten op de post te doen en postzegels te kopen. Ik kon de basiliek niet in want mijn rok kwam net niet over mijn knieën en had een topje aan. Waspik even vergeten maar je kan door de deuren naar binnen kijken.
Het zonnetje schijnt alweer best en we maken een stop bij Zus en zo om wat te drinken en even uit te rusten voor we weer verder gaan. Lopen door de palmentuin naar fort Zeelandia waar we door heen lopen en nog even bij het beeld van Koningin Wilhelmina langs gaan.
Tijd voor de lunch bij het Vat, een lekkere Soata soepje met ei. Hebben hier even een tijdje gezeten en zijn toen terug gelopen naar het hotel. Heb de rest van de middag rustig aan gedaan. Even naar de supermarkt gelopen en lekker in de schaduw gezeten.
In de avond met een taxi naar Blauwgrond geweest om te eten bij Mimosso, heerlijk Indonesisch gegeten. Terwijl we zaten te eten kwamen er verlichte vrachtwagens en auto's langs voor Divali. Terug in het hotel nog wat gedronken en tijd om te gaan slapen morgen gaan we naar Nieuw Nickerie.

Woensdag dag 5: naar Nieuw Nickerie.
Om negen uur zijn we op weg gegaan, het is heel rustig op de weg want iedereen heeft vrij vandaag, het is Divali een officiële vrije dag in Suriname. Voor we Paramaribo uitrijden stoppen we nog bij de Synagoge, de moskee en een tempel. We stoppen ook bij het monument voor de slachtoffers van de SLM vliegtuigramp.
We rijden via post Voorkijk waar we een stop maken bij de supermarkt voor knabbel en babbel. Hierna gaat het over de Saramacca rivier naar Groningen waar we even stoppen om de benen te strekken en rond te kijken. Ook wordt er even gestopt om loempia's en gebakken banaan te kopen die in de bus worden opgegeten erg lekker. Het gaat verder over de Coppename rivier en door de dorpen van Coronie met een stop in Mary's Hope om de kerk te bekijken. Van hier gaan we door Totness waar stoppen bij de supermarkt. Het gaat verder door Friendship, Burnside en Salem naar het district Nickerie hier wordt rijst verbouwd. via Wageningen komen we aan in Nieuw Nickerie. Het hotel is eenvoudig maar ligt in het centrum. Ook hier is het heel stil op straat en er is weinig open. Even wat rondgewandeld en wat gedronken bij het andere hotel om de hoek. Via de supermarkt terug gelopen. Voor het avondeten was het nog zoeken naar iets dat open was, gelukkig was Venski mee. We hebben door de straten gereden met de bus en er was gelukkig nog wat open. Goed gegeten en tegen tien terug in het hotel. Morgen gaat het avontuur echt beginnen.

Donderdag dag 6: Bigi Pan.
Om acht uur ontbijt in het hotel. Hierna zijn we met de bus naar de rijstfabriek van de heer Kangoo geweest, de rijkste man van Suriname, hier hebben we een rondleiding door de fabriek gehad. Aan het eind kwamen we in het kantoor mijnheer Mangli zelf tegen. Hij vertelde nog dat hij Silo de Sluis in Zaandam had gekocht. Aardige man hoor.
Van de fabriek zijn we naar de zeedijk gereden hebben een klein stukje gewandeld tot de boeddhistische tempel. Terug naar Nieuw Nickerie voor de lunch en om kwart over twee rijden we met de bus naar de aanlegsteiger vanwaar we de boot nemen naar Bigi Pan. Op de Corantijn rivier hebben we eerst twee boten tot aan de boothelling waar we de boten weer over heen trekken. Vanaf hier gaan we verder met drie boten door het kanaal naar Bigi Pan (groot meer). Ik zat voor in de boot en het eerste wat Venski zei degene die voorin zit is er voor het spotten van vogels. Tuurlijk dat hoor ik nu dat gaat wat worden, gelukkig hielp iedereen mee. We hebben wel erg gelachen met het spotten gelukkig zat Venski bij ons in de boot om te spotten.
Onderweg zien we heel veel vogels, steltlopers, de grote Amerikaanse ijsvogel, de savanne buizerd, de zwarte arendbuizerd, zilver reigers, de rode ibis en nog veel meer. Eenmaal op het meer kwamen we doordat het water er laag staat maar langzaam vooruit, de buitenboordmotor niet veel modder omhoog komen maar we hebben het gered tot onze slaapplek bij Gerda.
Hier eerst natuurlijk de hangmatten opgehangen en even wat gedronken. Tegen vijf uur zijn we met de bootjes het meer weer opgegaan om vogels te kijken. Het laatste stukje moest de bootsman de boot duwen zo laag staat het water nu omdat er te weinig regen is gevallen. Er kwamen steeds meer vogels omdat het de overnachtingsplek was voor de vogels. Een prachtig gezicht om al die vogels met steeds grotee getallen te zien komen aanvliegen. Hebben flamingo's, pelikanen, de slakkenwouw, zilverreigers, kleine reigers en natuurlijk de rode ibis gezien. Terug bij Gerda heerlijk gegeten en daarna gezellig zitten kletsen. Ook nog met Gerda en haar zonen zitten praten, ze is een vierde generatie Javaanse. Op een gegeven moment moesten Micheline en ik mee naar het dek buiten voor een prachtige sterrenhemel. Echt zo mooi.
Het slapen in de hangmat is iets dat je moet leren, het ligt heerlijk maar je kunt je niet draaien.

Vrijdag dag 7: Op weg naar Apoera.
Vandaag vroeg op de hangmat opruimen en om 7uur ontbijt zodat wectegen kwart voor acht weer met de bootjes terug kunnen varen. Iedereen gaat mij ook Gerda en de kokkinnen. Dus de bootjes liggen wat dieper hierdoor duurde het eerste stuk wat langer n moest de bootsman eerst duwen. Ze willen hier heel graag dat het gaat regenen ook in Suriname is het te droog de laatste tijd. We varen flink door en na het kanaal en de sleephelling is het nog een klein stukje over de rivier tot de aanlegsteiger. Hier staat de bus en wordt het op de kade voor 7 dagen kleding enzo meenemen want we gaan daarna meteen met de bus na even een stop bij de markt in nieuw Nickerie door naar een andere aanlegsteiger aan de andere kant van de stad voor de volgende boottocht.
Deze tocht is ongeveer 2 1/2 uur en we leggen 130 kilometer af. Dit zijn wel boten die 60 tot 70 kilometer per uur kunnen dus dat gaat snel. Halverwege stoppen we even in Orealla. Dit ligt in Guyana dus we zijn illegaal aan land gegaan, sssst. Hier konden we bij mensen even de benen strekken en was er gebakken banaan en gewone bananen om te eten. Van hier was het nog een uurtje met de boot naar Apoera. Onze slaapplek heeft uitzicht op de rivier. Hier maken we kennis met tante Tine onze kokkin voor de volgende zeven dagen. Na het ophangen van de hangmat en de lunch eerst even naar de chinees. Alle supermarkten hier zijn van chinezen vandaar de uitdrukking even naar de chinees. We nemen een borrow passie, een tussendoor weggetje. Ik zelf vind ik leen laantje wel een goede omschrijving omdat het een weggetje is over iemands grond maar die vindt het goed. Gezwommen in de rivier en om half zes een wandeling door het dorp gemaakt. Zo is deze dag ook weer om gevlogen.

Zaterdag dag 8: in Apoera.
Vandaag zijn we de omgeving van Apoera gaan verkennen na het ontbijt om 8 uur zijn we om half tien met de bus eigenlijk naar het industrieterrein geredebn omdat hier het einde van de spoorlijn van ergens naar nergens is. Deze spoorlijn werd aangelegd om het bauxiet van Bakhuis hier naartoe te vervoeren maar is nooit gebruikt. Er staat nog een overgroeide locomotief die dus nooit is gebruikt. Van hier met de bus naar een heel klein padje dat ons naar de treinremise bracht die dus ook nooit gebruikt is. Alles wordt overwoekert door het bos en in sommige vertrekken zitten vleermuizen.
De volgende stop is het inheemsen dorp van de Tio indianen. Als eerste stoppen we bij de Basha, de rechterhand van de Kaptein van de dorpen hier. Basha staat voor baasje. Toestemming gevraagd om rond te mogen kijken en morgen gaat Basha Ronnie met ons een boswandeling maken. Hebben door het dorp gelopen en bij een familie mochten we rondkijken.
De rest van de middag rustig aan gedaan want het is zoals elke dag 32 graden, gevoelsmatig voelt het als 42 graden. Om vier uur met de bus naar het laatste dorp Whasabo gereden van hier zijn we terug gewandeld naar Section het tweede dorp. Onderweg heeft Venski voor ons kokosnoten geopend, de betadine boom laten zien, Bitterhout laten proeven. We hebben de zwart oor Margriet papegaai gezien, de kleine en grote Ani en ook nog een luiaard. Was een mooie wandeling. Vanuit Section zijn we met de bus terug gereden naar de chinees waar we via het borrowpassie, (sluiproute), terug gelopen naar huis. Weer een heerlijke maaltijd gehad van tante Tine. 'S avond nog met tante Tine zitten praten, een kordate dame van 68 die dus als freelancer mee gaat omnte koken.

Zondag dag 9: Apoera.
Vanochtend om negen uur met de bus Basha Ronnie opgehaald en met hem een wandeling door het bos gemaakt. Hij heeft ons ook verschillende planten en bomen laten zien die goed zijn voor als je iets hebt. We zijn ook over een kostgrondje gelopen. Dit is een stukje grond waar de bomen worden gekapt om groenten te verbouwen. Leuk om dit allemaal te zien. We komen na de wandeling uit bij het dorp van de Trio indianen.
De middag niks gedaan, in de schaduw gezeten en gezellig zitten kletsen tegen half vier met de bus naar wahsabo van waar we met de boot naar Kaburi kreek voor de vogels. We hebben niet veel vogels gezien maar de natuur was prachtig. Bovendien maakte ons bootje steeds wat water dus er werd veel gelachen terwijl er steeds water uit de boot moest worden gehoost.
Heerlijk gegeten en daarna vroeg naar bed omdat we morgen om zeven uur op weg gaan.

Maandag dag 10: naar de Ralleigh watervallen.
Vandaag om zes uur ontbijt, al om vier uur wakker want tante Tine was al druk bezig met het ontbijt en de lunch. We zijn om kwart over zeven vertrokken vanuit Apoera naar Witagron. De rit gaat overeen onverharde grondwet, dus veel hobbels en het gaat niet zo snel. Onderweg twee stops gemaakt de eerste bij de brug over de Nickerie rivier en de tweede bij de Mozes kreek. Even de benen strekken want het hobbelt flink, je komt niet veel tegenliggers tegen wij hebben vier auto's gezien. Om 1 uur eindelijk in Witagron waar we ons lunchpakket opeten en naar het toilet kunnen voor we met de boot verder gaan. Alle bagage, proviand en wij zelf moeten in een korjaal dus waterschoenen bij de hand want het waterpeil staat laag. We vertrekken tegen kwart voor twee met de boot naar Fungu eiland bij de Raleigh vallen. Ik zit achterin naast Tante Tine. Onderweg zien we goed dat het waterpeil laag is, we hebben een loods voorop de boot en een bootsman. We kwamen door de meeste stroomversnellingen heen door de aanwijzingen van de loods. Halverwege even de boot uit om de benen te strekken op een zandbank. Op een gegeven moment moesten er toch een paar uit de boot om te helpen duwen. Ben er ook uit gestapt en daarna konden we weer verder. Bij een van de laatste stroomversnellingen ging het toch niet goed, hij ging er niet goed in en we kwamen dwars te liggen. Eerst hebben de loods en de bootsman geprobeerd om de boot weer los te krijgen. Dit lukte niet dus moesten er eerst een aantal van ons uit. Dit was nog niet genoeg dus nog een paar. Sommige van ons mochten blijven zitten waaronder ik. We moesten ons wel verdelen over de boot. Er werd een touw uitgegooid en de mannen moesten trekken. Tijdens het trekken vielen zowel Reinier en Jan nog in het water maar het was niet diep. Gelukkig kwamen we weer los en kon iedereen weer instappen. Het heet niet voor niets avontuur plus. We kwamen tegen half zeven aan bij Fungu eiland. Met z'n allen alles naar boven gesjouwd, we hebben broodje gegeten zodat tante Tine ook rust had. We waren blij dat we er waren na zo'n lange reis. We slapen met z'n allen in een slaapzaal met stapelbedden. Je mocht hangmatteren maar ik vond een bed voor een paar nachtjes ook wel lekker.

Dinsdag dag 11: Raleigh vallen.
Vandaag gaan we wandelen naar de Voltzberg, zeven uur ontbijt genoeg water mee ongeveer drie liter. Om acht uur weg met de boot en om half negen begonnen met wandelen, door het bos omhoog en omlaag er af en toe een stop om wat te drinken en uit te rusten. Het is warm en vochtig maar ook ontzettend mooi om hier te wandelen. Tegen twaalf uur zijn we aan de voet van de Voltzberg. Ik ken mijn grenzen en ben niet naar boven gegaan. Drie dames van onze groep zijn met Simon de gids naar boven gegaan. Stoer hoor want het is zeer steil. Tegen kwart over één waren ze weer terug en om half twee zijn we begonnen aan de terugweg. Dit ging sneller omdat het dezelfde weg is. Tegen half vijf waren we terug bij de boot. Het laatste half uur was afzien ik was er wel klaar mee. Wist niet dat een mens zoveel kan zweten. Terug met de boot en daarna met kleren en al de rivier in om af te koelen wat is dat heerlijk zeg na zo'n inspannende tocht.
Na het eten kwam Joke ons halen want Venski had een tarantula gevonden, Micheline en ik mee en ja hoor een joekel van een spin. Venski heeft hem gevangen en zowel Karin, Dirk en ik zei de gek hebben de tarantula over ons gezicht laten lopen. Dat voelt wel vreemd hoor, zijn pootjes zijn hard. Een mooi eind van een mooie dag.

Woensdag dag 12: Raleigh vallen
Om kwart over zeven met een aantal mensen en Venski naar de airstrip (vliegveldje) gelopen om vogels te spotten samen met Venski. Hebben verschillende toekans gezien, ze zitten wel ver weg maar toch goed op de foto gezet.
Om half negen ontbeten en daarna rustig aan klaar gemaakt om te gaan wandelen naar de moeder vallen. Eerst met de boot om tien uur en om bij het pad te komen moesten wecover het terrein van de heer Bouterse. Deze heeft hier een huis staan waar zijn broer woont. Vriendelijke man hoor.
De wandeling was gelukkig niet zo lang iets meer dan een uur maar wel veel omhoog en omlaag. Soms denk ik wel waarom doe ik dit soort vakanties ook al weer. Maar dan zie ik de natuur en aan het eind de stroomversnelling en dan weet ik weer waarom. Terug liepen we sneller en hebben met de boot een stop gemaakt op Copi eiland om even te zwemmen, werd deze keer wel een paar keer door de visjes aan me geknabbeld maar was niet pijnlijk.tijd voor de lunch en wat tijd om uit te rusten. Hebben vanmiddag een klein buitje gehad maar dit bracht geen verkoeling. Om vier uur nog een klein stukje het bos in maar er was niet veel te zien de meeste gingen nog verder naar het vliegveldje maar ben niet mee gegaan. De lucht werd wel erg donker. Hebben dan ook een flinke regenbui gehad en het voelt nu meteen koeler. Het is de laatste avond op Fungu eiland morgen vertrekken we weer richting Witagron.

Donderdag dag 13: Naar Palulu.
Vandaag om half negen ontbijt dus konden het rustig aan doen. Alles weer bij elkaar zoeken en inpakken zodat het straks de boot in kan. Alles weer met z'n allen naar de boot gebracht en nacht inladen vertrekken we om half tien naar Witagron waar we na vier en een half uur eindelijk om twee uur aankomen. We hebben twee keer vastgezeten in een stroomversnelling, het water stond namelijk nog lager. De eerste keer eruit en duwen om over het lage stuk te komen. Bij het terug in de boot stappen dacht ik dat ik op het bankje terecht kwam. Niet dus ik zat er net naast en dus op de grond. Hilariteit alom natuurlijk.
De tweede keer zaten we vast en moesten we eerst achteruit om dan een stuk te duwen naar een andere doorgang in de stroomversnelling, weer de boot in en we zaten weer vast. Dus weer eruit om te duwen en toen nog een keer voor we echt los waren en er door heen. Vanaf dat punt ging het weer goed maar we waren wel later in Witagron. Hier snel geluncht en om half drie de bus in om op weg te gaan naar Zanderij en Palulu de camping waar we twee nachten blijven. We gaan verder over dezelfde onverharde weg die we vanuit Apoera hebben genomen. Dit deel van de weg was nog slechter dan daarvoor. We hebben één stop gemaakt en waren om zeven uur bij de Chinese supermarkt, om leuke drankjes te kopen. Om kwart over zeven waren we op de camping. Er is hier geen elektriciteit maar wel petroleum lampen. Dus in het donker de hangmatten ophangen. We hebben wel weer onze grote bagage. Het was een gezellige avond na een helse busrit. Tante Tine had soto soep gemaakt. Hebben tot kwart over twaalf bij het kampvuur gezeten. Toen de hangmat in om te slapen. Om twee uur wilde ik me omdraaien en toen hoorde ik krccch en lag ik op de grond. Was mijn hangmat gescheurd en alleen Joke werd er wakker van. Gelukkig was alles goed en heb ik maar besloten om op de bank te slapen die er stond. Dit lag gelukkig niet slecht en ik heb toch nog wat geslapen.

Vrijdag dag 14: Palulu.
Vanochtend eerst maar aan Venski mijn hangmat laten zien en hij pakte meteen zijn eigen hangmat voor me en heeft deze opgehangen. Hij slaapt zelf in een tentje. Morgen krijg ik gewoon een nieuwe hangmat. De hangmat was ingescheurd waar het touw zat en vandaar langs de naad gescheurd.
Na het ontbijt om half tien gaan wandelen, eerst langs het kamp waar de familie van Ricardo onze lokale gids woont. Van hier over de savanne en door het bos gelopen, het was vandaag heet en de wandeling iets langer dan verwacht. Vier uur in plaats van drie uur. We kwamen uit in het dorp Berlijn. Hier stond Donovan van de camping met het vrachtwagentje en zijn we in de bak mee terug gereden. De middag heerlijk rustig aan gedaan en alvast voor de volgende vier dagen gepakt.
Om vier uur met een aantal en Venski naar de Chinees gewandeld, het zou maar twintig minuten zijn. Na twintig minuten waren we er nog niet maar er kwam een busje langs en die stopte en kwam achter uit rijden. De chauffeur kende Venski dus we konden meerijden, het was zeker nog vijf minuten rijden. Snel de supermarkt in en hij bracht ons ook nog terug wat super aardig was.
De avond weer heerlijk gegeten en bij het kampvuur gezeten met een glaasje rum. Het is de laatste nacht in een hangmat vanaf hier is het alleen nog bedden.

Zaterdag dag 15: naar Jaw Jaw.
Vandaag weer een reisdag met de bus en de boot. We gaan het gebied van de Marrons in. Iedereen was weer vroeg op hoewel we pas om 10 uur weg gaan. Rustig aan ingepakt en ontbeten en nog even naar de kreek gewandeld voor we vertrekken. De grote bagage gaat weer naar Paramaribo en wij op weg naar Jaw Jaw. In de bus lag in een nieuwe hangmat voor me. We rijden eerst naar de Brokopondo stuwdam en vandaar door met een stop bij de Chinees voor wat te drinken en het toilet. We rijden door het gebied waar de goudwinning is in Suriname. Niet echt een mooi gezicht, één van de kreekjes had een melkachtige kleur waarschijnlijk door het kwik dat vooral door de kleine goudwinners wordt gebruikt. Funest voor de natuur. Onze volgende stop is Atjoni waar we de meegebrachte lunch opeten en alles uit de bus in twee boten gaat. Er is één boot voor de bagage en één voor ons. Het is ongeveer drie kwartier varen naar Jaw Jaw. Onderweg maken we geen foto's omdat de mensen hier dat niet willen. Alleen één of twee van het bos en de boot. Bij aankomst is het weer de boot uitladen en alles moet de trap op naar ons onderkomen. We verblijven in Djamaika, dit is van de hoofdkapitein Erwin Vonkel van het dorp. We hebben uitzicht op de rivier en ik heb nog even in de rivier gezeten. Er waren wat kinderen aan het spelen in de stroomversnelling. Alles wordt in het water van de rivier gedaan, de afwas, de was en je zelf wassen.
In de avond hoor je hier heel veel kikkers, Venski heeft ons meegenomen naar de rivier en de verschillende kikkers en padden laten zien die hier zitten.
Nog even op de veranda zitten kletsen voor we gaan slapen.

Zondag dag 16: Jaw Jaw.
Vanmorgen vroeg samen met Micheline de was gedaan in de rivier zodat het vandaag kan drogen. Hierna ontbijt en met zijn allen het dorp verkend. Onderweg kwamen we de hoofdkapitein tegen en toestemming gevraagd om in het dorp te mogen rondlopen. Dit was goed iedereen heeft hem een hand gegeven en een fles witte rum. Deze rum wordt gebruikt bij verschillende ceremonies. Hier in het dorp mogen we wel foto's maken maar je moet het wel eerst vragen. Het is weer warm vandaag. Na de wandeling mijn nieuwe hangmat opgehangen zodat ik deze kan inhangen. In mijn hangmat liggen schrijven en dit was erg interessant voor twee jongentjes. Eerst was er één en deze kreeg van Venski twee koekjes en toen ik er één vroeg kreeg ik er zowaar één van hem. Later twee jochies aan mijn hangmat tot ze er genoeg van hadden en weer wat anders gingen doen.ik heb nog heerlijk in mijn hangmat gelegen. Tegen vier uur zijn we met een aantal met dexboot overgestoken naar het eiland tegenover ons in de rivier. Hier kon je zwemmen in de Jaw sula (stroomversnelling), ik had niet zo'n zin om te zwemmen dus wat rondgelopen en gekeken. Er is hier verder niet veel te doen. Wel zie je hoe het leven in het dorp zijn gang gaat.

Maandag dag 17: Jaw Jaw.
Vandaag rustig aan opgestaan tegen half negen ontbeten ennom half tien zijn we eerst naar het volgende dorp gelopen, dit was langs een vrij goed pad en na ongeveer drie kwartier waren we er. Hier lag de boot om ons een klein stukje te varen omdat er een kreek ligt waar je niet over heen kunt. Vanaf de kreek was er een boswandeling maar ik had even geen zin in weer een wandeling van twee uur. Ben met een aantal anderen met de boot naar Gunzi gevaren om daar op de rest te wachten. Vroegen aan de bootsman of we in het dorp ergens wat konden drinken en hij bracht ons naar een huis in het dorp. Voor hij het erf op liep riep hij klop klop. De dame daar sprak goed Nederlands en we hebben bij haar in de tuin gewacht op de anderen onder het genot van een glaasje cola. Terwijl we daar zaten was ze bezig met een naaimachine die het niet deed. Op een gegeven moment vroeg Ellen of we moesten helpen en daar stonden we met z'n vieren en die mevrouw rond de Singer. We hebben de naaimachine weer aan de gang gekregen en ze was daar erg blij mee, ze begon zelfs te dansen. Ook nog wat regen gehad maar het was een klein buitje.
Na twee uur waren de anderen er ook weer en hebben we bij de rivier nog wat gedronken en sommige gezwommen. Onder het zwemmen begon het weer te regenen, het waren steeds kleine buitjes tot we met de boot terug gingen naar Jaw Jaw. We hebben toen een flinke bui gehad onderweg. Terug in het dorp heerlijk in mijn hangmat gelegen tot het om half vijf weer flink begon te regenen, hierna was het weer droog. We hadden voor het diner erwtensoep met kippen wordt en rijst was erg lekker. In de avond nog een optreden van de plaatselijke Kaseko band, ze hadden er veel lol in wij wat minder omdat we natuurlijk mee moesten dansen. Tegen half tien was de muziek klaar nog wat gekletst en daarna naar bed. Morgen gaan we weer vroeg op pad.

Dinsdag dag 18: naar Paramaribo via Brownsberg.
Vandaag om zeven uur ontbijt en daarna alles weer de boot in zodat we om kwart over acht vertrekken uit Jaw Jaw. We varen terug naar Atjoni en hier staat de bus al klaar als we tegen negen uur aankomen. De boot uitladen en alles weer de bus in voor het volgende traject. We rijden dezelfde weg terug en stoppen bij de zelfde Chinees om naar het toilet te gaan en even de benen te strekken. Van hier gaan we door naar de Brownsberg. De weg de berg op is niet geasfalteerd, gelukkig hebben we een bus met vierwielaandrijving want anders waren we niet boven gekomen. Eenmaal boven eerst van het uitzicht op het Brokopondo stuwmeer genoten. Hier een geelgekuifde specht gezien. Zijn vanaf het plateau naar de Leo val gelopen, lag er toch onderweg midden op het pad een slang te slapen. Bleek de giftigste slang van Suriname te zijn, de bruine Lebaria. Venski was er zo over heen gestapt gelukkig zag de volgende de slang wel. Hebben allemaal een foto genomen en er met een boogje omheen gelopen. Hierna heeft Venski de slang van het pad afgekregen door hem wakker te maken zodat anderen niet op de slang zouden stappen. Het laatste stuk van het pad was wel erg steil omlaag naar de waterval maar goed beneden gekomen. De waterval zelf was maar klein omdat het nog droge tijd is. Hebben wel een kikkertje gespot. Op de terugweg ook nog een gifkikkertje gezien. Was weer een mooie wandeling. Terug bij de bus de laatste lunch die door tante Tine was klaargemaakt en nog even rondgelopen, een andere specht en vlinders gespot.
Om drie uur weer op weg naar Paramaribo eerst de berg af dit duurde drie kwartier. Beneden aangekomen regende het we hebben geluk gehad op de berg. We waren tegen zes uur in ons hotel in Paramaribo. Hier afscheid genomen van tante Tine. Wat is het heerlijk om dan na 14 dagen weer een warme douche te kunnen nemen, wat een luxe is dat. Zijn bij het Vat wezen eten en daarna nog even ergens koffie gedronken.

Woensdag dag 19: Paramaribo.
Vandaag vroeg wakker en om zeven uur aan het ontbijt want om de hele dag in Paramaribo te blijven hadden we geen zin in. Om acht uur met z'n elven met Venski in de bus gestapt en naar de waterkant gereden waar we een watertaxi naar de overkant van de rivier hebben genomen. Zijn een rondje rond de Goslar, een duits scheepswrak gevaren dat op 10 mei 1940 door de Duitsers zelf tot zinken werd gebracht. De vorige keer dat ik hier was mocht je er nog op lopen dat mag nu niet meer.
Aan de overkant werden we weer door de bus opgepikt en zijn we naar plantage Peperpot gereden, dit is een natuurpark. We hebben hier doorheen gewandeld en wel wat gezien. Zoals een kaaiman, geelkopgier, apen, varanen en hagedissen. Na de wandeling doorgereden naar de oude directeurswoning van de plantage en hier heerlijke koffie gedronken. Terug in Paramaribo geluncht in het pannenkoeken en poffertjes huis. Geen pannenkoeken of poffertjes maar een heerlijk stokbroodje. Nu inpakken voor morgen want dan gaat de laatste week in met vijf dagen naar de Marowijne.