derde reisverslag

Donderdag dag 20: naar Albina
Vandaag verlaten we Paramaribo weer en vertrekken om negen uur met de bus richting de Marowijne. We stoppen eerst even bij de Chinees en ook nog even bij plantage Peperpot. Gelukkig niet lang want de meeste waren er gisteren al geweest. We rijden door Stolkertsijver en Moengo naar Albina. We komen om half twee aan in Papatam net voorbij Albina waar ons onderkomen staat. Er is voor vannacht nog airco voor decreet stelt het niet veel voor maar het is maar voor één nachtje. We lunchen hier en hebben de middag vrij tot vier uur wat gezeten en gekletst want verder is er niet veel te doen. Om vier uur met de boot naar een eilandje gevaren om te zwemmen. Het hoort wel bij Frans Guyana maar dat maakt niet uit toch het hoort bij Frankrijk dus vrij verkeer binnen de Europese unie. Even lekker gezwommen ook al stond er een sterke stroming. Tot 1950 werd het eiland gebruikt om mensen met lepra eigenlijk naartoe te verbannen. Het heten ook het einde. De woningen waren ook nog eens gebouwd door gevangenen. Nu is het in het weekend populair om te ontspannen en te zwemmen. Op de terugweg even een stukje langs Frans Guyana gevaren voor we terug gingen naar onze slaapplek. Hier kregen we als welkomstdrankje een leuk drankje van witte rum, limoen en sinaasappelsap, erg lekker. Voor het avondeten was er soep. Nog even gezellig gezeten met wat muziek en nu slapen want morgen om half zeven ontbijt en om acht uur weg met de boot. Het wordt een lange dag, wel acht uur varen.

Vrijdag dag 21: naar het eiland Tabiki.
We vertrekken om half negen in plaats van acht uur, het wordt een lange tocht over de Marowijne rivier diep het binnenland in. Er is weinig over vandaag te vertellen alleen dat je op een gegeven moment niet meer weet hoe je moet zitten in de boot. We hebben twee keer een stop gemaakt. Zo tegen elf uur om de benen te strekken en tegen half twee om te lunchen. Maar niet te lang want we moeten weer verder varen. De stop waren in Frans Guyana de Marowijne is te grensrivier. Op een gegeven moment moest de helft uit stappen zodat de boot door de sula (stroomversnelling) kon. Ik was bij degene die eruit moesten en we moesten over de rotsen en door het water waar het kalm was waren en weer over de rotsen naar de anders kant van de sula. De rest ging met de boot door de sula. Hier hebben wij niet van gezien omdat we te druk waren met oversteken. Aan de andere kant werden we weer opgepikt. Na deze sula houdt de Marowijne op en zijn er twee rivieren de Lawa en de Tapanahony. Eigenlijk is dit waar deze twee rivieren zich samenvoegen tot het begin van de Marowijne rivier. We gaan de Tapanahony op en na een uurtje zijn we bij onze bestemming, het is kwart voor vijf, we hebben er iets meer dan acht uur over gedaan.
Door de warmte een beetje hoofdpijn dus vroeg gaan slapen.

Zaterdag dag 22: naar Lesse Deden.
Vandaag tegen half negen op weg eerst een stukje terug over de Tapanahony en dan de Lawa op. De hoofdpijn is nog niet helemaal weg maar hierbij het dorp is niet veel te beleven dus ga ik toch mee. Onderweg stoppen we in een dorp aan de Frans Guyanese kant. Wat een verschil tussen een dorp aan die kant en in Suriname. Hier even rondgelopen en weer de boot in. De vaart naar het dorp is prachtig en we komen verschillende sulas tegen. Onderweg zien we ook wat het goud zoeken doet met dit gebied, kaalslag in het bos en overal liggen kiezelbanken in de rivier. Er komen heel veel Braziliaanse goudzoekers naar Suriname om goud te zoeken.
Bij het dorp lunchen we eerst aan de rivier terwijl we uitstappen begin het net te regenen maar dat duurde niet lang en na de lunch zijn we omhoog gelopen naar het dorp. Het is inheems dorp. We mogen geen foto's nemen van de mensen wel van de huisjes. Ben halverwege met wat anderen alvast terug gelopen had het even gehad.
De terugweg met de boot ging iets sneller omdat we stroomafwaarts gingen. Hierdoor kon de boot ook door sommige shows waar we op de heenweg niet door konden door de sterke stroming. Dat is wel spectaculair als je er doorheen gaat met de boot. We kwamen evengoed wel een keer vast te zitten maar hoefden niet het water in. Werden toch nat maar nu van de regen. We kregen een tropische bui over ons heen, je kon gelijk niets meer zien. Had wel mijn poncho maar werd toch wel wat nat. Gelukkig was het na een half uurtje weer droog. Tegen half vijf waren we terug in het dorp. Heb de rest van de avond rustig aan gedaan.

Zondag dag 23:naar Gran Olo en drie Tabbetje.
We zouden morgen van drie Tabbetje terugvliegen maar dit is veranderd we vliegen nu terug van Stoelmanseiland. De vliegmaatschappij bepaald hier waarvandaan er gevlogen wordt. Voor ons alleen maar gunstig omdat het minder ver varen is nog geen uur.
Vandaag wel vroeg ontbijt maar pas om kwart over tien op weg met de boot. Voel me weer prima. Net voor we vertrekken begint het te regenen gelukkig niet zo hard als gisteren maar wel de poncho aan. Er was een andere loods om onze boot door dit stuk van de Tapanahony te sturen, ook hier weer veel stroomversnellingen waar de bootsman ons vakkundig doorheen kreeg. Zagen visarenden en ook veel goudzoekers kampen langs de rivier. Voor we bij de hydrodam bij Gran Olo konden gaan kijken werden er eerst twee flessen witte rum naar de kapitein van het dorp gebracht. Witte rum is hier het geschenk voor alles.
De vele watervalletjes en stroomversnellingen bij Gran Olo zijn mooi om te zien en hierdoor wordt er ook nog stroom opgewekt. Hebben op de oever de meegebrachte lunch opgegeten voor we met de boot overstaken naar de overkant. Hier moesten we uitstappen en vijf minuten lopen om aan de andere kant een andere kleinere boot te nemen naar drie tabbetje. Alles moet hier van de grotere boten worden overgezet naar kleinere boten omdat het waterpeil daar lager is en er heel veel eilandjes liggen. Nu was er maar één boot en daar konden we niet allemaal in dus eerst het grootste deel van de groep en na een klein half uurtje kwam de boot terug om ons op te pikken. Onderweg veel stroomversnellingen en ook nog een ijsvogel en een moerasreiger gezien.
Drie Tabbetje zijn drie eilandjes waar het dorp ligt waar de Granman woont, dit is de hoogste baas van dit gebied. Dus hij staat weer boven de kapiteins die elk dorp heeft. De Granman was niet thuis maar we hebben wel even door het dorp gelopen voor we weer in twee groepen terug gevaren zijn. We lopen weer het paadje terug en pakken onze eigen boot terug naar Tabiki. Het laatste half uur hebben we weer flinke regen maar we zijn nog niet uit de boot en binnen en het komt echt in een stortvloed naar beneden. Wat ben ik blij dat we niet meer op de boot zitten zeg zonhard gaat het voor zeker nog een half uur. Het pad door het dorp lijkt wel een riviertje.

Maandag dag 24: naar Paramaribo.
Vandaag om zeven uur ontbijt en om half acht met mijnheer Adam mee het dorp in waar een gebedsdienst aan de gang is. We worden er meteen bij betrokken, er wordt voor ons gebeden en we moeten voor aan komen staan en wel meeklappen, er wordt flink geofferd met de witte rum en soms een slokje genomen. Wij krijgen een halve fles aangeboden en eigenlijk moet er van gedronken worden maar dat hebben we niet gedaan. Tegen half negen zijn we na afscheid te hebben genomen door de boot naar Stoelmanseiland gebracht een uurtje varen. Venski heeft de rum aan de mannen van de boot gegeven. Zij blij wij ervan af.
We lopen van de boot omhoog naar de airstrip en het gebouwtje van Gum air. Hier laat Venski de lijst zien en begint het inchecken. Iedereen moet op de weegschaal die er staat om gewogen te worden. Het is wel een hele oude weegschaal en is niet heel accuraat maar het werkt. Hierna wordt de bagage van iedereen gewogen en zijn we klaar. Nu is het wachten op het vliegtuig. Dit geeft ons de tijd om Venski te bedanken want hij wilde niet gezamenlijk uit eten. Iemand uit de groep heeft een gedicht gemaakt over de reis en hij droeg dit voor. Was erg geslaagd. Tegen half elf ongeveer drie kwartier later komt het vliegtuig aan. Het is een Twin otter een vliegtuig met twee propellers. Er kunnen 19 mensen in en het vliegtuig zit vol want er zijn nog vier volwassenen en een klein meisje dat meegaat. De piloten zetten ook de bagage in het vliegtuig en daarna checken of iedereen vastzit in de gordel en wordt er gezegd over 43 minuten zijn we in Paramaribo. Vanuit het vliegtuig kijk je zo in de cockpit. We stijgen op van de grasbaan en vliegen binnen de drie kwartier naar het vliegveld Zorg en Hoop in Paramaribo. Mooi om van boven zo op het bos te kijken maar wat een lawaai maakt zo'n klein vliegtuig. We komen heel aan in Paramaribo maar kunnen pas tegen vijf uur in de hotelkamer en het is pas half twaalf. Eerst maar eens uitgebreid lunchen en nog een bakkie koffie want het begint te regenen. Zijn nog door de stad gaan wandelen en nog maar een wat drinken. Tegen vier uur naar het hotel en de kamers zijn gelukkig klaar. Heerlijk gedoucht en mijn tas opnieuw ingepakt voor morgen dan begint de terugreis en zit dit avontuur er zowat op. Tegen acht uur wat gaan eten en daarna dit verslag afgeschreven en nu slapen. Morgen gaat ik het rustig aan doen en om half vier begint de terugreis echt.